Ólafur "Valentínus" Baldursson

Já, vitið menn, enn rembast lýsnar við, og halda svo sannarlega dauðataki í krumpaðan og sleipann skyrtuflibbann.

Dagur ástar gengur nú um Nordheima, og það er eins og Eros hafi vakið Óla Valentínus, með einni af sínum beittari ástarpílum. Eftir að hafa hrokkið úr svefni hinna réttlátu í morgun, við ástaröskur í herberginu við hliðina, þá fór ég hratt yfir, og endaði með að lauma hausnum varlega út um hurðagættina hjá mér. Sá þá, mér til mikillar undrunar, og hreint og beint skelfingar, að Óli Valentínus, með ástarpíluna í bakinu, stefndi með erosglampa í augunum og faðminn útbreiddann, styðstu leið í suður, eða beint í áttina til mín.
Ég brást snöggt við, og þakka ég viðbragðið, þeim jógatímum sem ég hef stundað síðustu vikur, (tilgangurinn helgar meðalið, svo sannarlega) og rétt náði að bregða krækjunni fyrir áður en hremmar Óla Val skullu á hurðinni.... úffff.....þar skullu varir á hurð, og hurð nærri hælum.


maður veit aldrei hvenær eros bankar upp á.

Það er löngu vitað að hér á Nordheimum verða menn að búa sig undir óveður jafnt sem veður. Ég náði því að lifa ágætis lífi í herberginu mínu, meðan lætin gengu yfir, þar sem ég hafði komið mér upp neyðarvistum, líkt og 98 prósent af bandaríkjamönnum. En hér í landi hefur sögnin "að hamstra" verið bætt aftan við morgunbæn landsmanna.
Gula hættan er ekki liðin hjá, og sífellt bætast við fleiri litir, samkvæmt Barböru Bush.

En orðinn þó þetta gamall og sannarlega reynslunni ríkari, þá vissi ég það að áhrif valentínusardagsins á hann Óla Valentínus blessaðan myndu ná sýnu lágrisi aftur, og það gleður mig að geta sagt ykkur að Nordheimar eru komnir í samt lag aftur. Það er vel. Óli setur nú löngutöng á móti ástinni, og ber við minnisleysi. Enn og aftur sýni ég fullan skilning.

Nordheimar óska ykkur gleðilegs valentínusardags, nær og fjær.