Bleikir stólar, bleikar diskamottur, standur fyrir rör

Jæja, þá er komið að því. Nú verður slegið á amerísku stefnumóti. Nágranninn var króaður af og nú þarf að bretta upp á og nota þessi einnota áhöld sem voru keypt í vörumarkaðnum. Smá bakslag áðan, sem endaði þó vel. Rauk út með sveðjuna í leit að æti, en hitti þá fyrir dömuna, og eftir spennuþrungnar umræður, hafði ég öðlast þá vitneskju að hún er græn frá a til z.
Sveðjan er því komin aftur inn í byssuskápinn, (en hér fylgir byssuskápur öllum íbúðum) eldhúsið orðið fullt af dósamat, og maður farinn að berjast um súrefni við alls kyns lífrænan gróður. Þess má kannski geta, að það eina græna og lífræna, sem ég hefði getað boðið henni upp á, er sveppagróðurinn sem hefur haft sumar- og haustsetu inni á baði hjá okkur. Þar hefur ekki stígið fæti inn ein aum sápukúla síðan fætur okkar Óla námu þar land. En Mr. shine var í innkaupapokanum, þannig að nú kemur gott grænt inn fyrir vont. Out with the bad, in with the good.

Það hefur verið ofarlega á lista hjá okkur Óla að fela með einhverju móti, þetta svokallaða eldhúsborð, sem leit alls ekki svona illa út í dimmum bílskúrnum á sínum tíma. En að vísu var rúsína í þeim pylsuenda, 6 bleikir stólar. Bleiki liturinn er þó aðeins farinn að ryðga, og skíturinn gefur þessu dulinn blæ. Blettirnir eiga það líka til að dreifa athyglinni, eða hreinlega dreifa fólki.
Ég sló því þrjú högg áðan, keypti svartan dúk yfir ósköpin, fjórar bleikar diskamottur í stíl við
stólana, og rörastand. Sjón er sögu ríkari.

I might be on to something, but what?