Friday, October 28, 2005
Wednesday, October 26, 2005
Wednesday, October 19, 2005
H-JÓL
Loftið hérna í Seattle skiptir ekki oft um dvalarstað, en þrátt fyrir það leika hlýjir vindar um hárfagrann meistarann þennan daginn. Ástæðuna má rekja til þess að meistarinn er kominn í amerískt jólaskap. En eftir að hafa séð stúlkukind úr og í jólasveinabúning í gærkveldi, rauk meistarinn út og kom heim með nýtt hjól. Jamm, það er nú bara þannig.
Nú sleppur maður við hárblásturinn á morgnana, og lætur móðir náttúru, ásamt þeim títtnefnda manni sem fann upp blessað hjólið, um kraftaverkin.
Sannarlega tími til að líta um öxl, og skilja aumingjana eftir í rykinu.
Monday, October 17, 2005
Hárnæring fyrir gamlan ref
Fyrir tveim dögum kom Geiri heim með fullan poka af hársnyrtivörum. Hann hafði farið í sömu búð og seldi honum andlitskrem (fyrir karlmenn !?) því þeir selja svo góðar náttúruvörur. Hann sagði mér stoltur að afgreiðslustúlkan hefði látið hann setjast og þreifað á hári hans vel og lengi. Hún hafði víst uppi fögur orð um hárprýði hans og lét hann síðan hafa sjampó og hárnæringu sem voru akkúrat það besta fyrir hans hárgerð.
Geiri var að vonum hæstánægður með þetta allt saman. Ég vona að það hafi ekki skemmt gleðina fyrir honum þegar ég benti honum á að bæði á sjampóinu og hárnæringunni stóð skýrum stöfum: Brightens grey hair.
Saturday, October 15, 2005
Beygluskeri og reykvél
Beygluskeri hefur bæst við fjölskylduna hérna á Nordheim. Já velkomin á 21. öldina. Óli getur því tekið gleði sína á ný. Nú er bara að kaupa beyglur, og láta fallöxina vaða. Þetta er nú samt bara einn hlutur af fjöldamörgum sem nauðsynlegir eru hér í landi vonar, já og ótta. Þannig að enn er langt í land.
Nú er verið að plana ferð í afmælið hennar Helgu, en við höfum ákveðið að gefa henni reykvél. Svona til að ná upp betri stemmningu á Halló-vín sem verður í lok Október. Einnig langar okkur að sjá hvernig hún virkar, ef við skildum vilja eignast svona grip. Gott að grípa í svona tæki ef maður er þannig stemmdur, ja eða einn heima að hlusta á Duran Duran.
Skólinn lætur ekki bíða eftir sér frekar en flest annað, fyrir utan mig kannski, þannig að Nordheim fjölskyldan sér fram á stífan og strangheiðarlegan lestur næstu daga. Mörg og fjölmörg markmið búin að fæðast í dag, svona svipað og þegar maður vaknar þunnur og með tómt veskið. Þannig að framtíðin verður að leiða fram í ljósið hvort við hysjum upp um okkur eða hvort pistillinn í næstu viku verði þessi endurfluttur.
Annars bið ég ykkur bara vel að lifa, enda ekkert annað í boði, ef að er gáð.
Thursday, October 13, 2005
Queer eye for Geira
Þegar ég ákvað að fara að búa með Geira, sem er tveggja metra rumur, vissi ég að því gætu fylgt ýmsar uppákomur. Ég átti allt eins von á því að hann myndi nota handklæðin mín fyrir þvottapoka eða júdóbeltið fyrir tannþráð. Ég hafði rangt fyrir mér. Geiri er nefnilega afar áhugasamur um lífstíl nútímamannsins. Hann borðar bara lífrænt ræktað grænmeti, hann borðar ekki hvít hrísgrjón og drekkur bara soja mjólk. Hann stundar pílates og drekkur grænt te.
Allt er þetta gott og blessað, ég er búinn að læra mikið af sambúðinni og er sammála flestu sem þessi tröllvaxni snyrtipinni segir. Það er líka ekki annað hægt en að dást að manni sem nennir að gera sérstaka ferð í annan bæjarhluta til að kaupa betri mjólk og lífrænt ræktað snakk.
Aðal ástæða þessa pistils er þó að greina frá innkaupaferð sem við Geiri fórum í um daginn. Tilgangur ferðarinnar var að festa kaup á sófa. Þegar á áfangastað var komið, kom í ljós að um var að ræða bílskúrssölu þar sem ýmislegt var á boðsstólum. Okkar maður var ekki lengi að koma auga á helsta djásnið sem í boði var og eftir það var ekki aftur snúið. Borð og stólar, sem höfðu gengið frá móður konunnar til hennar og frá henni til dætra hennar, var komið í okkar eigu, áður en ég fékk rönd við reist. Í gær fór síðan innanhúsarkítekt heimilisins aftur á stúfana og má segja að nú sé myndin fullkomnuð.
Bleikir stólar, bleikar diskamottur, standur fyrir rör
Jæja, þá er komið að því. Nú verður slegið á amerísku stefnumóti. Nágranninn var króaður af og nú þarf að bretta upp á og nota þessi einnota áhöld sem voru keypt í vörumarkaðnum. Smá bakslag áðan, sem endaði þó vel. Rauk út með sveðjuna í leit að æti, en hitti þá fyrir dömuna, og eftir spennuþrungnar umræður, hafði ég öðlast þá vitneskju að hún er græn frá a til z.
Sveðjan er því komin aftur inn í byssuskápinn, (en hér fylgir byssuskápur öllum íbúðum) eldhúsið orðið fullt af dósamat, og maður farinn að berjast um súrefni við alls kyns lífrænan gróður. Þess má kannski geta, að það eina græna og lífræna, sem ég hefði getað boðið henni upp á, er sveppagróðurinn sem hefur haft sumar- og haustsetu inni á baði hjá okkur. Þar hefur ekki stígið fæti inn ein aum sápukúla síðan fætur okkar Óla námu þar land. En Mr. shine var í innkaupapokanum, þannig að nú kemur gott grænt inn fyrir vont. Out with the bad, in with the good.
Það hefur verið ofarlega á lista hjá okkur Óla að fela með einhverju móti, þetta svokallaða eldhúsborð, sem leit alls ekki svona illa út í dimmum bílskúrnum á sínum tíma. En að vísu var rúsína í þeim pylsuenda, 6 bleikir stólar. Bleiki liturinn er þó aðeins farinn að ryðga, og skíturinn gefur þessu dulinn blæ. Blettirnir eiga það líka til að dreifa athyglinni, eða hreinlega dreifa fólki.
Ég sló því þrjú högg áðan, keypti svartan dúk yfir ósköpin, fjórar bleikar diskamottur í stíl við
stólana, og rörastand. Sjón er sögu ríkari.
I might be on to something, but what?
Tuesday, October 11, 2005
Ab - toning
Jæja, dagur tvö í ruglinu. Cancelinn samur við sig og rétt fyrir háttatíma í gær fór af stað leikþáttur, þar sem hann fór að kvarta yfir verk í einu rifsberinu. Var að krúttast eitthvað á júdóæfingu um daginn og lagðist undir, og yfir, makkarónumeistarann, þannig að small í rifbeini. Hann fékk sem sagt vottorð í leikfimi þennan daginn.
Maður þurfti því að taka á honum stóra sínum og mæta einn síns liðs og að sjálfsögðu 15 mín of seint. (nema hvað, þessi tími er bara 30 mín, þannig að eitthvað verður að skrúfa þennan tímamismun niður). Þegar ég mætti, þá fór um mann hálfgerður kjánahrollur, en það voru fleiri í þessum tíma en í gær, en samt færri strákar. Einnig voru æfingarnar allar framkvæmdar á uppblásinni blöðru, þannig að maður svitnaði meira af skömm en erfiði. Þar sem þjáninginn tók aðeins 15 mín, fór ég í körfu á eftir til að reyna að bjarga þeim litla snefil á sjálfsvirðingu sem eftir var.
Monday, October 10, 2005
Sleppi-glæpur
Að sjálfsögðu er búið að taka þetta pilates dæmi skrefinu lengra, en "Ab Toning" byrjar í fyrramálið. Það verður fróðlegt að sjá hvort cancelinn haldi þetta út. Þetta er spurning um að líta vel út, þó maður falli.
Maður þurfti að vera á tánum í morgunsárið þar sem cancelinn reyndi að fremja "sleppi glæp" og drap á vekjaranum, með það á tæru að gamli myndi ekki rumska fyrr en reddarinn í blokkinni færi af stað með varavekjarann, að þyrla upp laufblöðum hérna fyrir utan gluggan, stundvíslega klukkan 10.00. En yfirverkfræðingurinn var við öllu búinn, og cancellinn var rekinn á lappir með svívirðingum og fortölum, alveg steinhissa á að sjá yfirverkfræðinginn í pilates gallanum með nýpressaða ávexti og engifer í glasi.
Það er óhætt að segja að Cancel var brugðið.
Vorum síðan mættir 15 mín of seint, að sjálfsögðu, þar sem yfirverkfræðingurinn var á klukkunni.
Talandi um "sleppi glæp", þá gerðist sá óskemmtilegi atburður að eini karlmaðurinn í tímanum, fyrir utan cancel og mig, átti í erfiðleikum með þessar kvenlegu hreyfingar. Hann gleymdi sér eitt augnablik í miðjum pilates látunum og hleypti út á röngum stað, og fuglarnir tóku undir. (Hefur greinilega verið að laumast í orkustykki rétt fyrir tímann). Hann höndlaði þetta ekki betur en svo að hann brást við með hysterískum hlátri, og án þess að ég næði að átta mig á aðstæðum, var sökin orðin mín, þar sem ég var næst honum og án þess að fatta það kominn með einhvern hálfsjálfvirkan vandræðissvip á mig.
Hann reyndi svo að afsaka sig þegar tíminn var búinn, laumaðist upp að mér og sagðist hafa verið í pilates í 3 ár en aldrei hafa lent í svona erfiðum tíma. Svei á hann.
Pilates
Jæja þá er maður búinn í fyrsta pilates tímanum. Helvíti hressandi að vakna eldsnemma á mánudagsmorgni og drulla sér út í svona vitleysu. Ég var með smá efasemdir um réttmæti þess að fara á pilates æfingu. Ekki leið mér nú betur með þetta þegar ég sá svipinn á gaurnum í afgreiðslunni þegar gamall og stirður geira-refur spurði í hvaða sal pilatesæfingin væri. Það var mjög augljóst að þessi týpíski ameríski jockey gaur átti ekki von á því að neinir aðrir en kerlingar mættu í þetta, ég skil hann mjög vel.
Ég náði samt að smella einni mynd á æfingunni.
Friday, October 07, 2005
Einn í kotinu
Jæja þá er maður bara einn hérna í Nordheim Court.
Eins og greint var frá á skemmtilegan hátt í blogginu hér á undan var ferðinni heitið í '' Þýska '' bæinn Levensworth. Þegar til kastanna kom ákvað ég beila á ferðinni. Í staðinn er ég bara chilling with the homies eins og við köllum það hér í U.S of A.
Megin ástæða beilsins er sú að síðustu dagar hafa verið frekar massífir í lærdómnum og ákvað ég því einfaldlega að skríða inn í skelina og slappa af. Frekar lélegt, ég veit, enda ekki á hverjum degi sem það býðst vel skipulagt stuð í góðum hópi. Á móti kemur hins vegar að þegar strákarnir koma aftur til baka á morgunn verð ég tvíefldur og mun geta dregið partývagninn alveg fram undir rauðan morgun (kl 2 þegar allt lokar). Það mun ekki veita af, því ég veit að Tumi er enn alveg búinn á því eftir Tracy Chapman (?!?) tónleikana sem hann fór á í gær, Atli er alltaf þreyttur, enda ekkert grín að burðast um með svona svakalegan kúlurass og svo er Geiri náttúrulega bara gamall refur sem þarf sinn svefn.
Thursday, October 06, 2005
Óla snýst hugur
Já, Ólafur Baldurs, eða óli cancel, hefur ákveðið að sitja á hnakk sínum þessa helgina, og
hefur látið eftirfarandi orð falla vegna fyrirhugaðrar Levenworth helgar.
"Ég fer hvergi",
já svo mörg voru þau orð, en óli undirbýr nú danska daga sem haldnir verða á þvottardaginn. Hann vendir kvæði sínu í kross, fer af bakinu og lætur við sitja.
Heyrst hefur að þýskir dagar komi hugsanlega til Óla á laugardaginn og slái þar saman grimm og andersen.....
Amerígunnar mun hafa tekið dífu þegar ráðabrugg Óla spurðist út, drekkur nú eigin svita, við að halda bókhaldinu frá skattinum.
Góða helgi.